ความสามารถในการแข่งขันกับปศุสัตว์เพื่อหาอาหาร

การศึกษานี้ดำเนินการตั้งแต่ปี 2558-2562 ในทุ่งหญ้าธันเดอร์เบซิน อาจเป็นครั้งแรกที่ตรวจสอบผลกระทบหลายสายพันธุ์ของการระบาดในวงกว้างโดยเฉพาะ ซึ่งทำให้พื้นที่ที่ประชากรแพรี่ด็อกปกคลุมลดลงจากเกือบ 25,000 เอเคอร์เหลือเพียงประมาณ 125 เอเคอร์ ในพื้นที่ศึกษา การระบาดในปี 2560 ตามมาด้วยปริมาณน้ำฝนที่สูงผิดปกติในปี 2561 ซึ่งทำให้พืชเติบโตอย่างรวดเร็วและสูงขึ้นโดยไม่มีแพรรี่ด็อก นักวิจัยพบว่านกหัวโตบนภูเขา ซึ่งเป็นนกที่เจริญเติบโตเมื่อหญ้าแพรี่ด็อกมีอายุสั้นลง เกือบจะหายไปจากพื้นที่ศึกษา ขณะที่นกขับขานอพยพ เช่น นกกินปลี ซึ่งชอบพืชสูงๆ เพิ่มจำนวนมากขึ้น ในขณะเดียวกัน สายพันธุ์ต่างๆ เช่น เหยี่ยวเฟอร์ไรจินัส แบดเจอร์ และ หมา จิ้งจอกว่องไวก็ลดลงอย่างมากเนื่องจากฐานเหยื่อของพวกมันพังทลายลง นักวิจัยกล่าวว่า แม้ว่าพืชและสัตว์ในทุ่งหญ้า Great Plains ในอดีตจะขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงของปริมาณน้ำฝนและปัจจัยอื่นๆ นั่นอาจเป็นความท้าทายสำหรับผู้จัดการปศุสัตว์ ในช่วงที่เป็นช่วงเฟื่องฟูของวงจร ความสามารถของแพรี่ด็อกที่จะแข่งขันกับปศุสัตว์เพื่อหาอาหารที่มีอยู่ทำให้สัตว์ฟันแทะสร้างความรำคาญ แต่ส่วนหน้าอกของวงจรก็ไม่เหมาะสำหรับผู้ผลิตเช่นกัน