ระเบิดคือ

คำนี้มาจากภาษาละติน ว่า Bombusซึ่งมาจากภาษากรีก βόμβος ที่เขียนด้วยอักษร โรมัน ว่า Bombos ซึ่งเป็น คำศัพท์เกี่ยวกับการสร้างคำที่มี ความหมายว่า เฟื่องฟู หึ่ง มีการใช้ระเบิดในเอเชียตะวันออกในปี ค.ศ. 1221 โดย กองทัพ Jurchen Jinเพื่อโจมตีเมืองซ่งของจีน ระเบิดที่สร้างขึ้นโดยใช้กระบอกไม้ไผ่ปรากฏในศตวรรษที่ 11 ระเบิดที่ทำจากเปลือกเหล็กหล่อบรรจุดินปืนที่ระเบิดได้ในศตวรรษที่ 13 ของจีน คำนี้ถูกบัญญัติขึ้นสำหรับระเบิดนี้ (กล่าวคือ ระเบิดสายฟ้าฟาด) ระหว่าง การรบทางเรือ ของราชวงศ์จิน (ค.ศ. 1115–1234) กับพวกมองโกล ในปี ค.ศ. 1231 ประวัติศาสตร์จิน《金史》 (รวบรวมโดย 1345) ระบุว่าในปี 1232 ขณะที่นายพลSubutai มองโกล (1176–1248) ลงมาที่ฐานที่มั่นจินของไคเฟิงฝ่ายป้องกันมี ระเบิดสายฟ้าฟาด ซึ่ง ประกอบด้วยดินปืน ใส่ลงในภาชนะเหล็ก จากนั้นเมื่อชนวนถูกจุด (และกระสุนปืนก็ดับลง) มีการ ระเบิด ครั้งใหญ่ เสียงดังเหมือนฟ้าร้อง ได้ยินไปไกลกว่าสามสิบไมล์ และพืชพรรณก็ไหม้เกรียมและเสียหายจากความร้อน ครอบคลุมพื้นที่กว่าครึ่งมูเมื่อโดน เกราะเหล็ก ยัง เจาะทะลุทีเดียว 

โพสต์โดย : ETERNOR เมื่อ 21 ก.ค. 2566 12:23:08 น. อ่าน 88 ตอบ 1