แพนด้ายักษ์ได้รับการขนานนามว่าเป็น ซากดึกดำบรรพ์ที่มีชีวิต

แพนด้ายักษ์ได้รับการขนานนามว่าเป็น ซากดึกดำบรรพ์ที่มีชีวิต เชื่อกันว่ามีอยู่ตั้งแต่ยุคไพลสโตซีนเมื่อประมาณ 3 ล้านปีก่อน หลังจากถกเถียงกันมานานหลายปี นักวิทยาศาสตร์ได้พิจารณาจากการตรวจดีเอ็นเอว่าแพนด้ายักษ์เป็นสมาชิกของครอบครัวหมีจริงๆ ครั้งหนึ่งเคยคิดว่าพวกมันอาจมาจากตระกูลแรคคูน ชื่อวิทยาศาสตร์ของหมีแพนด้ายักษ์คือ Ailuropoda Melanoleuca แพนด้ายักษ์จัดเป็นสัตว์กินเนื้อ อย่างไรก็ตามอาหารของพวกเขาใกล้เคียงกับสัตว์กินพืช สัตว์กินเนื้อเป็นสัตว์ที่กินเนื้อเป็นส่วนใหญ่ หมีแพนด้า กินพืชเป็นสัตว์ที่กินพืชเป็นส่วนใหญ่ อาหารของหมีแพนด้ายักษ์ประกอบด้วยก้านไผ่ หน่อไม้ และรากไม้เกือบทั้งหมด พวกเขากินตั้งแต่ 25 ถึง 40 ปอนด์ต่อวัน มีไม้ไผ่ประมาณ 25 ชนิด แพนด้ายักษ์จะกินปลา ดอกไม้ และสัตว์ขนาดเล็กเมื่อว่าง พวกเขายังได้รับนม ไข่ เนื้อดิน และขนมปังวิตามินสูตรพิเศษในการถูกกักขังอีกด้วย แอปเปิ้ลและแครอทเป็นอาหารโปรด เนื่องจากระบบการย่อยอาหารของแพนด้ายักษ์ไม่มีประสิทธิภาพมากนัก พวกมันจึงต้องกินไผ่ในปริมาณมากทุกวันเพื่อให้ได้สารอาหารที่ต้องการ ลูกมีแนวโน้มที่จะมีปัญหาทางเดินอาหารเป็นพิเศษ แพนด้ากินมากถึง 14 ชั่วโมงต่อวัน อุ้งเท้าที่เป็นเอกลักษณ์ของพวกมันทำให้สามารถจับไม้ไผ่และกัดก้านได้ พวกเขามักจะกินในท่านั่ง แต่ก็ชอบกินของว่างบนหลังด้วย แก้มป่องที่ทำให้หมีแพนด้ายักษ์ดูน่ารักนั้นแท้จริงแล้วคือกล้ามเนื้ออันทรงพลังที่ทำให้แพนด้ายักษ์เคี้ยวผ่านแม้แต่ต้นไผ่ที่แข็งที่สุดได้ หมีแพนด้ายักษ์ไม่เก็บสะสมไขมัน จึงไม่จำศีล ดังนั้นพวกเขาจึงออกหาอาหารอยู่ตลอดเวลา ปัญหาหนึ่งของหมีแพนด้าป่าก็คือ ไผ่พันธุ์นั้นออกดอกและตายไป กว่าไม้ไผ่จะฟื้นตัวต้องใช้เวลาหลายปี ในอดีต แพนด้ายักษ์จะอพยพไปยังพื้นที่อื่นเพื่อค้นหาพืชใหม่ ตอนนี้ ระยะของพวกมันถูกแยกส่วน ซึ่งมักจะเป็นเรื่องยาก แพนด้ายักษ์ดื่มน้ำจากแม่น้ำและลำธารในสภาพแวดล้อมบนภูเขา

โพสต์โดย : สกายบูล เมื่อ 19 ก.ค. 2566 17:47:44 น. อ่าน 87 ตอบ 0