การใช้กรดคาร์มินิกในรูปแบบต่างๆ

ของมันในสิ่งทอและงานศิลปะลดลงตามอุตสาหกรรมและการพัฒนาสีสังเคราะห์ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1800 Dick Dapson นักเคมีด้านชีวการแพทย์จาก Biological Stain Commission ซึ่งเป็นผู้ทดสอบและรับรองสีย้อมกล่าว แต่เม็ดสียังคงแต่งสีให้กับอาหาร ยา และเครื่องสำอางเพื่อเสริมรูปลักษณ์ ระหว่างปี พ.ศ. 2510 ถึง พ.ศ. 2552 สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาของสหรัฐอเมริกาได้ทยอยอนุมัติสารสกัดคอชีเนียลและสีแดงสำหรับวัตถุประสงค์ดังกล่าว และอนุพันธ์ของแมลงคอชีเนียลเหล่านี้ยังคงเพิ่มสีสันให้กับโยเกิร์ต เค้ก ลูกอม เครื่องดื่ม และเนื้อสัตว์ต่างๆ Liberato Portillo Martinezนักเทคโนโลยีชีวภาพแห่งมหาวิทยาลัย Guadalajara กล่าวว่า  โคชินีล การใช้สารสกัดจากแมลงในอาหารไม่ใช่เรื่องน่าตกใจผู้ศึกษาแมลงคอจีนามานานหลายทศวรรษกล่าว ปริมาณของแมลงที่เหลืออยู่ในเม็ดสีนั้นน้อยนิด และนอกจากนี้ เขากล่าวเสริมว่า ผลิตภัณฑ์อาหารหลายชนิดถือว่าปลอดภัยและได้รับการอนุมัติให้จำหน่ายแม้ว่าจะมีแมลงทั้งตัวหรือชิ้นส่วนจำนวนน้อยก็ตาม ปัจจุบัน เปรูเป็นผู้ผลิต แมลง D. coccus cochineal ในเชิงพาณิชย์รายใหญ่ที่สุด รองลงมาคือประเทศต่างๆ เช่น เม็กซิโก ชิลี อาร์เจนตินา และหมู่เกาะคะเนรีของสเปน หลายแง่มุมของการผลิตยังคงเหมือนเดิมเมื่อหลายพันปีก่อน คนงานเริ่มต้นด้วยการ เลี้ยงดูแมลงบนพืชที่เลือก ซึ่งก็คือลูกแพร์เต็มไปด้วยหนาม แมลงเหล่านี้ถูกทำให้แห้งและขายให้กับผู้แปรรูปซึ่งสกัดกรดคาร์มินิก ซึ่งมีสัดส่วนประมาณร้อยละ 20 ของน้ำหนักแห้งของร่างกายแมลงคอชิเนียล

โพสต์โดย : midnight เมื่อ 30 พ.ค. 2566 17:02:25 น. อ่าน 90 ตอบ 1