เครื่องตรวจจับรังสีที่ใช้เป็นตัวกลางในการตรวจจับของเหลวร้อน

ห้องบับเบิ้ล เครื่องตรวจจับรังสีที่ใช้เป็นตัวกลางในการตรวจจับของเหลวร้อนยวดยิ่งที่เดือดเป็นฟองไอเล็ก ๆ รอบ ๆ ไอออนที่เกิดขึ้นตามเส้นทางของอนุภาคย่อยของอะตอม ห้องฟองสบู่ได้รับการพัฒนาในปี 1952 โดยนักฟิสิกส์ชาวอเมริกัน Donald A. Glaserอุปกรณ์นี้ใช้วิธีการที่จุดเดือดของของเหลวเพิ่มขึ้นตามความดัน ประกอบด้วยภาชนะที่มีความดันสูงซึ่งบรรจุของเหลว (มักจะเป็นไฮโดรเจนเหลว) ที่ถูกรักษาไว้ภายใต้ความดันสูงแต่ต่ำกว่าจุดเดือดที่ความดันนั้น เมื่อความดันของของเหลวลดลงอย่างกะทันหัน ของเหลวจะร้อนยิ่งยวด กล่าวอีกนัยหนึ่ง ของเหลวจะอยู่เหนือจุดเดือดปกติที่ความดันลดลง เมื่ออนุภาคมีประจุเดินทางผ่านของเหลว ฟองอากาศเล็กๆ จะก่อตัวขึ้นตามเส้นทางของอนุภาค สนามรังสี การถ่ายภาพเส้นทางฟองอากาศทำให้สามารถบันทึกเส้นทางของอนุภาคได้ และภาพถ่ายสามารถวิเคราะห์เพื่อทำการตรวจวัดอย่างแม่นยำของกระบวนการที่เกิดจากอนุภาคความเร็วสูงได้ เนื่องจากของเหลวในห้องฟองมีความหนาแน่นค่อนข้างสูง (ตรงข้ามกับห้องเมฆที่เต็มไปด้วยไอระเหย) การชนกันซึ่งทำให้เกิดปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นได้ยากจึงเกิดขึ้นบ่อยกว่าและสามารถสังเกตได้อย่างละเอียด สามารถบันทึกการชนกันใหม่ทุกๆ สองสามวินาที เมื่อห้องสัมผัสกับการระเบิดของอนุภาคความเร็วสูงจากเครื่องเร่งอนุภาค ห้องฟองอากาศได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามีประโยชน์อย่างมากในการศึกษาฟิสิกส์นิวเคลียร์พลังงานสูงและอนุภาคย่อยของอะตอม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงทศวรรษที่ 1960

โพสต์โดย : Xenon เมื่อ 26 พ.ค. 2566 16:45:20 น. อ่าน 91 ตอบ 0