แรงโน้มถ่วงสมัยใหม่ของระบบสุริยะ

ดาวอังคารเป็นดาวเคราะห์ขนาดเล็ก มีขนาดใหญ่กว่าดาวพุธเพียงดวงเดียว และมีขนาดมากกว่าครึ่งหนึ่งของโลกเล็กน้อย มีรัศมีเส้นศูนย์สูตร 3,396 กม. (2,110 ไมล์) และรัศมีขั้วโลกเฉลี่ย 3,379 กม. (2,100 ไมล์) มวลของดาวอังคารมีค่าเพียง 1 ใน 10 ของพื้นผิวโลก และความเร่งจากแรงโน้มถ่วงที่พื้นผิว 3.72 เมตร (12.2 ฟุต) ต่อวินาที หมายความว่าวัตถุบนดาวอังคารมีน้ำหนักมากกว่า 1 ใน 3 ของน้ำหนักบนพื้นผิวโลกเล็กน้อย ดาวอังคารมีพื้นที่ผิวโลกเพียง 28 เปอร์เซ็นต์ แต่เนื่องจากโลกมากกว่า 2 ใน 3 ปกคลุมด้วยน้ำ พื้นที่ดินของดาวเคราะห์ทั้งสองจึงเปรียบเทียบกันได้ สำหรับข้อมูลวงโคจรและกายภาพเพิ่มเติม โปรดดูตารางดาวอังคารเป็นปริศนาสำหรับนักดาราศาสตร์ในสมัยโบราณ ผู้ซึ่งรู้สึกงุนงงกับการเคลื่อนที่ที่ดูเหมือนไม่แน่นอนบนท้องฟ้า บางครั้งในทิศทางเดียวกับดวงอาทิตย์และวัตถุท้องฟ้าอื่นๆ (การเคลื่อนที่โดยตรงหรือเลื่อนขั้น) บางครั้งในทิศทางตรงกันข้าม (การเคลื่อนที่ถอยหลังเข้าคลอง) มาร์ส ในปี 1609 นักดาราศาสตร์ชาวเยอรมัน Johannes Kepler ใช้การสังเกตด้วยตาเปล่าที่เหนือกว่าของดาวเคราะห์โดยเพื่อนร่วมงานชาวเดนมาร์กของเขา Tycho Brahe เพื่ออนุมานกฎการเคลื่อนที่ของมันในเชิงประจักษ์ และปูทางไปสู่ทฤษฎีแรงโน้มถ่วงสมัยใหม่ของระบบสุริยะ เคปเลอร์พบว่าวงโคจรของดาวอังคารเป็นวงรีซึ่งดาวเคราะห์เคลื่อนที่ด้วยการเคลื่อนที่แบบไม่สม่ำเสมอแต่คาดเดาได้ นักดาราศาสตร์ก่อนหน้านี้ใช้ทฤษฎีของตนตามแนวคิดของปโตเลมีแบบเก่าเกี่ยวกับลำดับชั้นของวงโคจรแบบวงกลมและการเคลื่อนที่แบบสม่ำเสมอ

โพสต์โดย : Xenon เมื่อ 25 พ.ค. 2566 15:50:56 น. อ่าน 87 ตอบ 1