ออกซิเจน

โมเลกุลอินทรีย์ที่สำคัญหลายประเภทในสิ่งมีชีวิตประกอบด้วยอะตอมของออกซิเจน เช่นโปรตีนกรดนิวคลีอิกคาร์โบไฮเดรตและไขมันเช่นเดียวกับสารประกอบอนินทรีย์ที่เป็นองค์ประกอบหลักของเปลือกสัตว์ ฟัน และกระดูก มวลของสิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่มีออกซิเจนเป็นส่วนประกอบของน้ำซึ่งเป็นองค์ประกอบหลักของสิ่งมีชีวิต ออกซิเจนถูกเติมเต็มอย่างต่อเนื่องในชั้นบรรยากาศของโลกโดยการสังเคราะห์ด้วยแสงซึ่งใช้พลังงานแสงอาทิตย์ในการผลิตออกซิเจนจากน้ำและคาร์บอนไดออกไซด์ ออกซิเจนมีปฏิกิริยาทางเคมีเกินกว่าที่จะคงสภาพเป็นองค์ประกอบอิสระในอากาศได้ โดยไม่ได้รับการเติมเต็มอย่างต่อเนื่องจากการสังเคราะห์แสงของสิ่งมีชีวิต อีกรูปแบบหนึ่ง ( allotrope ) ของ ออกซิเจน โอโซน ( O 3) ดูดซับรังสีอัลตราไวโอเลตUVB ไว้อย่างเข้มข้น และชั้นโอโซนใน ระดับความสูงสูง จะช่วยปกป้องชีวมณฑลจากรังสีอัลตราไวโอเลต อย่างไรก็ตาม โอโซนที่พื้นผิวเป็นผลพลอยได้จากหมอกควันและทำให้เกิดมลพิษ ออกซิเจนถูกแยกออกโดยMichael Sendivogiusก่อนปี 1604 แต่เป็นที่เชื่อกันทั่วไปว่าธาตุนี้ถูกค้นพบโดยอิสระโดยCarl Wilhelm ScheeleในUppsalaในปี 1773 หรือก่อนหน้านั้น และJoseph PriestleyในWiltshireในปี 1774 Priestley มักให้ความสำคัญกับออกซิเจนเนื่องจาก งานได้รับการเผยแพร่ก่อน อย่างไรก็ตาม Priestley เรียกออกซิเจนว่า "dephlogisticated air" และไม่ทราบว่าเป็นองค์ประกอบทางเคมี ชื่อออกซิเจนได้รับการประกาศเกียรติคุณในปี 1777 โดยAntoine Lavoisierซึ่งเป็นคนแรกที่รู้จักออกซิเจนเป็นองค์ประกอบทางเคมีและระบุบทบาทที่ถูกต้องในการเผาไหม้ การใช้ออกซิเจนทั่วไป ได้แก่ การผลิตเหล็กพลาสติกและสิ่งทอการเชื่อม การเชื่อมและการตัดเหล็กและ โลหะอื่นๆจรวดขับดัน การบำบัด ด้วยออกซิเจนและระบบช่วยชีวิตในเครื่องบินเรือดำน้ำการบินอวกาศและการดำน้ำ