การพูดคุยและการฟัง แม้ว่าเราจะต้องการ

 แต่คงเป็นไปไม่ได้ที่จะให้เหตุผลทั้งหมดแก่ลูกๆ ของเราสำหรับสิ่งต่างๆ เช่น สงคราม ผู้ก่อการร้าย การทารุณกรรม การฆาตกรรม อัคคีภัยครั้งใหญ่ พายุเฮอริเคน และแผ่นดินไหว หากพวกเขาถามคำถาม คำตอบที่ดีที่สุดของเราคือถามว่า คุณคิดว่าเกิดอะไรขึ้น ถ้าคำตอบคือ ไม่รู้ คำตอบที่ง่ายที่สุดอาจเป็นประมาณว่า ฉันเสียใจกับข่าวนี้ และฉันก็กังวล แต่ฉันรักคุณ อารมณ์  และฉันอยู่ตรงนี้เพื่อดูแลคุณ  หากเราไม่บอกให้เด็กๆ รู้ว่าไม่เป็นไรที่จะรู้สึกเศร้าและหวาดกลัว พวกเขาอาจคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับพวกเขาเมื่อพวกเขารู้สึกเช่นนั้น แน่นอนว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องได้ยินรายละเอียดทั้งหมดว่าอะไรที่ทำให้เราเศร้าหรือกลัว แต่ถ้าเราสามารถช่วยให้พวกเขายอมรับความรู้สึกของตัวเองว่าเป็นธรรมชาติและเป็นเรื่องปกติ ความรู้สึกของพวกเขาก็จะจัดการได้มากขึ้นสำหรับพวกเขา ความรู้สึกโกรธเป็นส่วนหนึ่งของการเป็นมนุษย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเรารู้สึกไร้อำนาจ ข้อความที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งที่เราสามารถบอกลูกๆ ได้คือ ไม่เป็นไรที่จะโกรธ แต่ไม่เป็นไรที่จะทำร้ายตัวเองหรือผู้อื่น นอกจากการให้สิทธิ์แก่เด็กในความโกรธแล้ว เราสามารถช่วยพวกเขาหาสิ่งที่สร้างสรรค์เพื่อจัดการกับความรู้สึกของพวกเขาได้ ด้วยวิธีนี้ เราจะให้เครื่องมือที่มีประโยชน์ซึ่งจะรับใช้พวกเขาไปตลอดชีวิต และช่วยให้พวกเขากลายเป็นผู้สร้างสันติในอนาคตของโลก ซึ่งเป็น ผู้ช่วยเหลือ ของโลกในอนาคต คำแนะนำที่เป็นประโยชน์ พยายามปิดโทรทัศน์ให้ดีที่สุด หรืออย่างน้อยก็จำกัดจำนวนการรับชมข่าวสารของบุตรหลาน พยายามทำตัวให้สงบเข้าไว้ การปรากฏตัวของคุณช่วยให้ลูกรู้สึกปลอดภัยมากขึ้น ให้ความสบายและความรักทางร่างกายแก่ลูกของคุณเป็นพิเศษ เช่น กอดหรืออิงแอบกับหนังสือเล่มโปรด ความสบายทางร่างกายช่วยให้เกิดความปลอดภัยภายในได้ ความใกล้ชิดนั้นสามารถหล่อเลี้ยงคุณได้เช่นกัน พยายามทำกิจวัตรประจำวันให้เป็นปกติที่สุด เด็กและผู้ใหญ่วางใจได้ในรูปแบบที่คุ้นเคยในชีวิตประจำวัน

โพสต์โดย : midnight เมื่อ 24 พ.ค. 2566 17:56:14 น. อ่าน 90 ตอบ 0