ในช่วงสงครามกลางเมืองในเซียร์ราลีโอนระหว่างปี 2534-2545

ในช่วงสงครามกลางเมืองในเซียร์ราลีโอนระหว่างปี 2534-2545 เด็กหลายพันคน บางคนอายุเพียง 7 ขวบ ถูกเกณฑ์ไปเป็นกองกำลังสู้รบและกลุ่มกึ่งทหาร และเป็นผลให้ได้เห็นการประหารชีวิต การสังหารหมู่ การทรมาน การกักขัง การข่มขืน และการสังหารหมู่ในครอบครัว สมาชิก. เมื่อความขัดแย้งสิ้นสุดลง คนหนุ่มสาวก็กลับสู่ชีวิตพลเรือน การศึกษานี้ดำเนินการในปี 2545 และ 2547 เป็นครั้งแรกในการศึกษาว่าเยาวชนเหล่านี้มีอาการอย่างไร นักวิจัยพบว่าอดีตทหารเด็กทุกคนต้องเผชิญกับความรุนแรงระดับสูง เช่น การสังหารหมู่หรือการบุกค้นหมู่บ้าน เด็กหญิงมากกว่าหนึ่งในสามรายงานว่าถูกข่มขืน และเกือบหนึ่งในสี่ของทั้งเด็กหญิงและเด็กชายรายงานว่ามีผู้ได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิต การดูแลเด็กเล็ก เด็กที่รอดชีวิตจากการถูกข่มขืนหรือรายงานว่าทำร้ายหรือฆ่าผู้อื่นแสดงความเป็นศัตรูในระดับที่สูงกว่า ในขณะที่เด็กที่รอดชีวิตจากการถูกข่มขืนจะแสดงความเกลียดชังและวิตกกังวลในระดับที่สูงกว่าเมื่อเทียบกับเด็กที่ไม่เคยมีบาดแผลประเภทนี้ สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่าการบาดเจ็บจากสงครามประเภทเหล่านี้เป็นพิษอย่างมากต่อการปรับตัวทางจิตใจและสังคมของเด็ก การศึกษายังพบว่าเด็กที่ถูกลักพาตัวตั้งแต่อายุยังน้อยมีแนวโน้มที่จะรายงานอาการซึมเศร้าเมื่อเวลาผ่านไปมากกว่าเด็กที่มีอายุมาก การพบเห็นความรุนแรงในสงครามทั่วไป แม้จะพบได้บ่อยมาก แต่ก็ไม่ได้ส่งผลอย่างมากต่อการปรับตัวทางจิตใจและสังคมของเด็กเมื่อเวลาผ่านไป เทเรซ่า เบทานคอร์ท ผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านอนามัยเด็กและสิทธิมนุษยชนแห่ง Harvard School of Public Health ซึ่งเป็นหัวหน้าทีมกล่าว การเรียน. ในทางตรงกันข้าม ผลของการถูกข่มขืนและการกระทบกระทั่งหรือการฆ่าผู้อื่นนั้นยาวนานกว่า

โพสต์โดย : somzaa เมื่อ 18 พ.ค. 2566 15:12:57 น. อ่าน 80 ตอบ 0